Soms gebeurt er gewoon iets waar je onderste te boven van kan zijn, maar wat zo gewoon voelt. Je herkent het wel, alsof je het al een keer hebt meegemaakt, alsof je er al een keer bent geweest. Alles is nieuw, maar zo herkenbaar.
Ierland, dat was het voor mij. Het was alsof ik thuis kwam. De hooglanden, de muziek, de rust en vooral ook de enorme vrijheid die ik zie en voel bij de mensen; Keltische cultuur in perfecte vorm.
Alsof ik thuiskwam en daarmee er iets in mij openging. Ik ben er 4 dagen geweest en in die 4 dagen vlogen de inzichten met de minuut binnen. Alles in mij zei daarna: delen!! Er is met mij gesproken met maar 1 bericht: Laat je zien, je weet nu wie je bent, waar je roots liggen. Alles is klaar, je cirkel is rond. De kers op je taart, waar je al zoveel jaren mee bezig bent om te ontdekken.
Sommige mensen kennen mijn zoektocht. Ik heb er dit blog over geschreven. Hierop heb ik al grote delen van mijn reis beschreven. Mijn laatste artikel was al een tijdje geleden. Ik weet nu waarom.
Als gezegd is Ierland de zet geweest om de deur van mijn huis open te gooien, om mijzelf te laten zien en dus ook te accepteren als ik ben. De deur open gooien door te delen.
Waarom deel ik dit allemaal? Goeie vraag hoor.
Eerlijk gezegd is het antwoord simpel: het is begonnen om mijzelf te overtuigen dat ik goed bezig was. Zie hier twijfel. Toch nog mijzelf afvragen of ik mijzelf wel kon en mocht zijn. Daarnaast is er wellicht iemand die dit herkent en zo bewustwording ervaart en hiermee dezelfde stappen mag maken en gaat maken die ik heb gemaakt. Dat lijkt mij al zo een mooi resultaat; dat ik iemand inspireer om meer zichzelf te zijn, zo meer geluk te voelen. Hoe gaaf is dat!
Ik mag wel zeggen dat dit het moeilijkste is wat er bestaat. Jezelf accepteren met alles wat bij jezelf twijfel brengt, waar je bang voor bent, wat je veroordeelt bij jezelf. Wat door anderen als afwijkend wordt ervaren, waar men een oordeel over heeft. In deze wereld is oordelen en “ergens iets van vinden” het meest natuurlijke wat er is. Over jezelf twijfelen is dan erg eenvoudig kan ik je vertellen. Alles accepteren (dus ook mijzelf) zoals het is om zo volledig het moment te grijpen. Dat is voor mij de grote les.
Be,- of veroordeeld worden is iets wat ik lastig vond. Wat maakt mijn handelen iets waar een ander iets van moet vinden? Wat heeft de ander met mij te doen? Wat brengt het mij? Wat doe ik dan niet goed? Ik begreep het ook eigenlijk nooit zo goed. Ik wil slechts mijzelf zijn, met de beste intenties, want kwaad willen ken ik niet. Waarom krijg ik een oordeel en geen respect? Dat is het enige wat ik eigenlijk vroeg. Laat mij zijn wie ik ben! Dat doe ik toch ook bij jou?
Nu weet ik dat ik het allemaal bij mijzelf mocht zoeken. Alle antwoorden op deze vragen lagen bij mij. Wat mag ik leren, nog accepteren aan mijzelf, wat is er nog te helen? Waarom accepteer ik mijzelf niet zoals ik ben en mag een ander daar wel iets van vinden? De gevoelens die ik hierdoor heb ervaren creëerde ikzelf, niet de ander.
Ik begrijp dat het gebeurt, maar ik ervaar het letterlijk als zonde van jouw eigen geluk. Als je namelijk meer met een ander bezig bent (een oordeel is energie bij een ander hebben), wat onthoud je jezelf dan een energie. Blijf lekker bij jezelf, dat is moeilijk zat. Wat maakt dat de ene persoon altijd een ander moet veroordelen? Wat brengt het jou? Waarom doe je het eigenlijk? Geeft het een emotie, zoek dan uit wat jij nog mag leren en geef niet een ander de schuld, die negatieve energie.
Is het niet meer zinvol om eerst eens bij jezelf te zoeken waarom jij iets over die ander vindt? Wat doet die ander waar jij eigenlijk zelf iets van kan leren? Is het niet mooier om de kwaliteit van de ander te zien en die persoon te bedanken voor de les die je krijgt? Ik heb hier dus altijd veel last van gehad, richting mijzelf.
En dat is dan nu (bijna) niet meer aan de orde. Bijna, want ja mensen….ik blijf een mens met een ego wat af en toe opspeelt :) . Enige vorm van twijfel zal vast nog wel voorkomen, angst zal mij vaker wel raad geven en soms zeker wel goede raad. Ook dat is het accepteren van jezelf.
Ik gun met alle liefde iedereen “het accepteren van elkaar”. Elkaar zien zoals je letterlijk in wezen bent, met al je kwaliteiten ipv in te zoomen op je “tekortkomingen”. Ik vraag mij namelijk af of het wel tekortkomingen zijn? Zijn die, door jou beoordeelde, tekortkomingen niet eerder kwaliteiten die jij nog niet bij jezelf ervaart?
Wat zou ik graag zien dat wij elkaar accepteren en zoveel als mogelijk zonder oordeel elkaar te benaderen. Help elkaar door te verbinden.
Ik heb vaak artikelen gedeeld op social media om te inspireren, te prikkelen en mensen te bewegen om zichzelf eens reflecteren. Hier ben ik mee gestopt. Waarom? De les was confronterend:
Ik oordeelde ook. Ik dacht namelijk dat ik zo een ander kon veranderen ten gunste van zichzelf. Dat iedereen op deze manier naar de wereld kan kijken. Hier heb ik echter geen invloed op. Anders dan, zelf doen wat ik voel: mijzelf zijn en accepteren. Laat hiermee de ander zichzelf zijn en in het eigen tempo doen wat nodig is. Wat dat ook mag zijn.
Ik ben dus gestopt met social media. Primair omdat ik er teveel mee bezig was waardoor ik “het moment” vaak miste. Alle mooie momenten in de natuur, met mijn lieve gezin en familie, vrienden en zo met iedereen. De verbinding maakte ik veel te weinig.
Ik zoek graag verbinding met mensen. Verbinding geeft mij energie. Energie om een ander te ervaren en zo mijzelf. Zoals ik zei om ook weer meer over mijzelf te leren. Als ik in verbinding met alles om mij heen dan leef ik continue in het moment. En eerlijk gezegd is het moment het enige wat telt. Daarin gebeurt het. Niet vroeger of later, maar nu.
Verbinding heeft mij ook coaching gebracht. In mijn zoektocht naar mijzelf, eigenlijk meer de terugreis naar huis, ben ik te weten gekomen dat ik geboren ben om te coachen. Coachen vanuit een hele zuivere intentie: een ander begeleiden naar zichzelf. Oordeelloos, puur en zuiver. Het is zo’n geweldig vak. Het is niet iets wat je even doet, zoals ik er naar kijken ben je er voor geboren.
Ik leef in de overtuiging dat een ieder een kwaliteit heeft waar hij/ zij hier voor op aarde is. Als je die kwaliteit weet te vinden, dan werk je vanuit pure innerlijke kracht, kost niets je energie en geef je een ander iets zo persoonlijks; jezelf. Vanuit de intentie om een ander ook zichzelf te geven. Zo heeft ieder een kwaliteit die je alles geeft, waarbij jij alles geeft.
Kortom: acceptatie, van jezelf, van alles om je heen, van het moment. Als een ieder het moment kan ervaren zoals het er is, dan is voor mij het universum in balans en waar het hoort te zijn. Volkomen 1!
Om woord bij daad te voegen en dus mijzelf te accepteren, beschrijf ik voor het eerst openbaar mijzelf. Hoe ik kijk, wat ik vind en voel, zonder twijfel :)
Ik ben gelukkig.
Ik ben goed, als ik ben.
Ik hou van iedereen, alleen ben ik het niet altijd met je eens.
Ik heb respect voor iedereen.
Ik geloof dat iedereen in essentie geen kwaad kent.
Ik geniet van verbinding.
Ik heb meditatie nodig om te gronden en mijzelf te horen.
Ik kan goed alleen zijn.
Ik respecteer ieders visie op alles.
Ik kies voor mijzelf, met liefde voor een ander.
Ik ervaar alles in verbinding tot elkaar.
Ik ben spiritueel.
Ik geloof in reïncarnatie.
Ik ervaar het Universum als energie.
Ik geloof in “een hogere kracht”; hoe deze ook heet.
Ik geniet van de natuur.
Ik geniet van muziek.
Ik geloof dat alles gebeurt om een reden die bij jou past.
Ik voel meer dan aardse zaken.
Ik voel wat een ander voelt, zeker als er verbinding is.
Ik vind persoonlijke groei zwaar, maar ik omarm het volledig.
Liefs en licht,
